Workshop haken

Ik hou van granny squares

Ik ben aan een nieuw project begonnen.

Granny squares van wol.

Ik geniet van het kleuren uitzoeken

En zoveel mogelijk combinaties te maken.

Ook met kleuren die ik normaal niet zo snel bij elkaar zou zoeken.

Er komt al vorm in. Ziet u 'm ook?

Nu we toch bezig zijn

Herinnert u zich deze nog?

Die is nu af.

Het is Koosjes deken

en is geïnspireerd op Dottie Angels blokkendeken.

Vooral deze twee kleuren vind ik prachtig!

Ook op een rolletje doet ie het leuk.

Een platte pannenkoek deze keer...

met stoere kleuren.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat de deken niet helemaal recht is....

Het is er één met een bocht.

Waarschijnlijk heb ik de eerste rij toch met een andere haaknaald gehaakt en rimpelt ie als je 'm plat neerlegt.

Maar hé, dat doet Koosje toch nooit. Ze ligt er vooral onder.

Behalve hier dan...

Beste plek in huis. In het hoekje van de hoekbank. In de zon.

De Ripple deken

Tataa! 

 Hij is af.

Of zij is af. Dat mag ook.

Want het zijn best vrouwelijke kleurtjes namelijk...

Ze wordt al een poosje gebruikt door Julia.

 

Want het is haar deken.

Of pannenkoek. Dat mag ook.

Er moesten alleen nog zoveel draadjes worden afgewerkt.

En nu ik dat eindelijk heb gedaan... 

Ben ik zo trots als een pauw op mijn Ripple deken. Of golfjessteekdeken. Dat mag ook.

Niet gehaakt, wel gemaakt

Wat is het?

Ah! Een pianokrukhoes.

  

Gemaakt van lapjes uit de 'oude doos'. Het bloemetjesstofje van mama, het blauwe ribje van onze zelfbeklede stoelen (die inmiddels niet meer zijn) en een kanten randje van de Hobby-time:)

Het  lijkt wel een echte Dottie Angel kruk...

Herfstworkshop

Het dekentje en nog veel meer

En die gehaakte vierkantjes van de vorige blogpost werden uiteindelijk een mooi dekentje voor de dochter van mijn vriendin Annemarie en haar man Frank-Jan. Ze heet Lennie en is zo mooi en heeeel klein. Gelukkig was ik precies op tijd klaar met het dekentje. Ze slaapt er al twee weken heerlijk onder en daar ben ik zeer trots op.

 

Vooral het randje vond ik erg leuk om te doen. Het eindresultaat oogde naar mijn mening wel een beetje meisjesachtig (terwijl ik echt dacht dat het een jongen zou worden). Maar het is goedgekomen! 

En nu ik toch aan het opscheppen ben, toon ik ook mijn retro-knisper-labeldoekje. Op de site maarnietvangrijs.blogspot.nl spotte ik een keer haar fantastische labeldoekje. Ze maakt sowieso geweldige dingen. Neem vooral een kijkje op haar inspirerende weblog. Ik kom er graag!

De vlaggetjeslijn zonder naam (als in: de zangeres zonder naam).

In allerijl plakte ik twintig minuten voor vertrek naar het ziekenhuis om Lennie te bewonderen (en Annemarie vast te houden en zeggen hoe trots ik op haar was!) haar letters op de vlaggetjes. Serieus, ik ken maar weinig prematuren (ze is met 36 weken geboren) die zo'n goed uitgeruste en gedetailleerde kraammand ontvingen:)

De mega recycle slab.

Deze slab is gemaakt van een Kitsch Kitchen tas die ik vijf jaar geleden van iemand kreeg. Daarna gebruikte ik 'm nog twee jaar en Annemarie en ik vonden het restje tas weer toen we geboortekaartjes gingen ontwerpen. We hadden het houtpatroon (vakje rechtsboven in de slab) uitgezocht als achtergrond voor het jongenskaartje. Am vroeg zich al af waarom ik toch zoveel dingen bewaar. Nou, hiervoor dus. Het blauwe randje om de slab was helaas net te kort en ik vond gelukkig nog het blauwe hengsel dat bij de tas hoorde. Met wat kunst en vliegwerk lukte het me om het hengsel dubbel te vouwen. Vandaar dat de bocht linksboven niet zo mooi rond loopt. Laatste fijn detail: de groene touwtjes zijn afkomstig uit een vest van mijn moedertje. Ik draag het vest nog steeds, maar het touwtje lag al tijden in de kast te wachten. Hierop dus. 

Ach, en deze was wel heel makkelijk hoor. Ik kocht een grijs vestje bij de Hema en streek er zelf een appeltje op. Helaas was ik ietwat gehaast. Ik wist inmiddels dat Lennie geboren was en voelde me enigszins opgejaagd:) Het resulteerde in een gesmolten appeltje...De hanger had ik gelukkig al eerder gemaakt en kwam nu goed van pas.